بیشتر ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی تا شروع جنگ جهانی اول در آلمان تولید می‌شدند.
قبل از جنگ جهانی اول، تولیدکنندگان شیشه در ایالات متحده در رقابت با تولیدکنندگان ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی آلمانی مشکل داشتند زیرا ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی به عنوان مواد آموزشی طبقه‌بندی می‌شدند و مشمول واردات نمی‌شدند.
در طول جنگ جهانی اول، عرضه ظروف شیشه ای آزمایشگاهی به ایالات متحده قطع شد.
شیشه آلات آزمایشگاهی زیماکس یکی از مشهورترین ظروف ازمایشگاهی در ایران هستند که کیفیت آن ها زبانزد است.
اگرچه پس از جنگ، بسیاری از آزمایشگاه‌ها به واردات بازگشتند، اما تحقیقات برای ظروف شیشه‌ای بهتر رونق گرفت. ظروف شیشه ای در مقابل شوک حرارتی مصونیت بیشتری پیدا کردند و در عین حال بی اثر بودن شیمیایی را حفظ کردند.
فن‌آوری‌های مهم دیگری که بر توسعه ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی تأثیر می‌گذارند، شامل توسعه پلی‌تترا فلوئورواتیلن، ماده‌ای مقاوم در برابر خوردگی، و کاهش قیمت تا جایی است که در برخی موارد، دور انداختن ظروف آزمایشگاهی مقرون به صرفه‌تر از استفاده مجدد است.
انتخاب ظروف شیشه ای آزمایشگاهی
ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی معمولاً توسط فردی که مسئول آنالیز آزمایشگاهی خاص است برای مطابقت با نیازهای یک کار مشخص انتخاب می‌شود.
این کار ممکن است به یک تکه ظروف شیشه ای نیاز داشته باشد که با نوع خاصی از شیشه ساخته شده است.
این کار ممکن است به راحتی با استفاده از ظروف شیشه ای کم هزینه و تولید انبوه انجام شود، یا ممکن است نیاز به یک قطعه تخصصی ایجاد شده توسط یک دمنده شیشه داشته باشد.
این کار ممکن است نیاز به کنترل جریان سیال داشته باشد. این کار ممکن است الزامات تضمین کیفیت متمایز داشته باشد.
ظروف شیشه ای آزمایشگاهی ممکن است از چندین نوع شیشه ساخته شوند که هر کدام قابلیت های متفاوتی دارند و برای اهداف متفاوتی استفاده می شوند.
شیشه بوروسیلیکات نوعی شیشه شفاف است که از اکسید بور و سیلیس تشکیل شده است و ویژگی اصلی آن پایین بودن ضریب انبساط حرارتی است که نسبت به سایر شیشه ها در برابر شوک حرارتی مقاوم تر است.
شیشه کوارتز می تواند دماهای بسیار بالا را تحمل کند و در قسمت های خاصی از طیف الکترومغناطیسی شفاف است.
بدون دیدگاه